Cześć.
Sama nie wiem czemu, ale dziś po raz kolejny wzięło mnie na przemyślenia, którymi chciałabym się z Wami podzielić. Jak to w życiu bywa, każdy z nas czasem zostanie zraniony i sam kogoś zrani. Taka jest już kolej rzeczy i raczej rzadko da się tego uniknąć. Często zastanawiałam się nawet nad tym jaki ból jest gorszy - fizyczny czy psychiczny? Niedługo mi zajęło żeby padła odpowiedź druga. Ból fizyczny kiedyś minie, można połknąć tabletkę, iść do lekarza. Niby z bólem psychicznym również, ale wyleczyć go jest o wiele ciężej. A wiecie co według mnie najbardziej wpływa właśnie na ten drugi rodzaj bólu? Słowa, szczególnie te niemiłe, wypowiedziane z ust osób dla nas ważnych, być może najważniejszych. Często w złości nie panujemy nad tym co mówimy, nie zastanawiamy się nad tym czy kogoś to zaboli czy 'przeleci mu koło nosa'. Dla nas to nic takiego powiedzieć komuś, że jest taki i owaki, za sekundę i tak o tym zapomnimy. Ale o tej osobie, którą 'zaatakowaliśmy' słowem już nie pomyślimy. Nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, że być może codziennie w swojej głowie słyszy te słowa, że ilekroć sobie o nich przypomni łza spływa po policzku. Trzeba zdać sobie sprawę z tego, że słowa bolą, gorzej niż czyny. Pamiętajmy o tym i może zamiast, nawet w złości, mówić to co ślina na język przyniesie policzmy sobie do dziesięciu, zastanówmy się zanim kogokolwiek obrazimy, zranimy. Pomyślmy, że tak naprawdę inni mogą zranić nas w ten sam sposób i że na pewno nie chciał/abyś być na jej miejscu. Czasem naprawdę warto się powstrzymać i niektóre rzeczy zostawić dla siebie. Bo dla nas to chwila i nic ważnego kogoś obrazić, sprawić przykrość, ale dla niej to może być naprawdę ogromny ból na dłuższy czas.